Czy osoba, która udzieliła sublicencji osobie trzeciej bez zgody autora utworu wyrażonej na piśmie, może twierdzić, że autor wyraził ustnie taką zgodę, skoro umowa licencji niewyłącznej nie wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności?

Każde twierdzenie należy udowodnić, jeżeli chcemy z niego wywodzić skutki prawne. Umowa licencji niewyłącznej nie wymaga formy pisemnej, ale nie zwalnia to licencjobiorcy z konieczności udowodnienia faktu udzielenia takiej licencji (oraz jej treści – w tym pól eksploatacji), jeżeli się na nią powołuje. Zgoda na udzielanie sublicencji musi być w takiej umowie wyraźnie wyrażona (art. 67 ust. 3 pr. aut.). Licencjobiorca będzie musiał zatem udowodnić nie tylko to, że została mu udzielona licencja niewyłączna, ale także to, że zawierała ona zgodę na sublicencjonowanie.

Udzielenie licencji ustnie znacząco utrudnia udowodnienie tych wszystkich okoliczności, ale nie powoduje nieważności umowy. Jako dowód można przedstawić np. zeznania świadków, korespondencję e-mail. Można też powoływać się na okoliczności takie jak brak wcześniejszego sprzeciwu licencjodawcy na podejmowane w jego świadomości działania itd. To, czy są to dowody wystarczające, w każdym przypadku indywidualnie ocenia sąd.