Publiczna zrzutka na udostępnienie publiczności obrazu z domeny publicznej

Czytanie ze zrozumieniem.

Przedmiotem umowy jest zorganizowanie wystawy z obrazem „Dama z gronostajem”. Owszem, umowa obejmuje także używanie wizerunku obrazu i jego nazwy, ale obejmuje także używanie znaku słownego Fundacji i Muzeum xx. Czartoryskich.

Nie zmienia to faktu, iż są to zapisy dodatkowe. Głównym przedmiotem umowy jest organizacja wystawy i użytkowanie tego konkretnego obrazu.

Wybiórcze cytowanie i wrzucanie sensacjonalnej notki jest raczej mało racjonalne.

Właśnie – umowa obejmuje także używanie wizerunku obrazu i jego nazwy. I to jest cały problem.

Przedmiot umowy jest jasno określony w art. 1 umowy, a jest nim organizacja wystawy z użyciem obrazu.

Fundacja przekazuje określone prawa w ramach umowy, ale to nie one są jej przedmiotem. Wybiórcze cytowanie umowy z pominięciem jej podstawowych zapisów (art. 1 i 2) w notce wypaczyło jej sens. Podobnie jak pominięcie formy wynagrodzenia (dotacja celowa na cele statutowe fundacji).

Umowa jest napisana jasno, jej przedmiot jest wyraźnie określony w art. 1, a dodatkowe zapisy umowne są tym – dodatkowymi zapisami umownymi, niezależnymi od przedmiotu umowy, za który należy się wynagrodzenie.

Powiem szczerze: jest to niepotrzebne, bo sztuczne wywoływanie kontrowersji.

Umowa nie składa się tylko z art. 1, ale 13 innych, w tym art. 4, uściślającego jej przedmiot. Chodzi o to, że w ramach umowy opiewającej na milion złotych, czy jakąkolwiek inną kwotę, nie można udostępniać praw do czegoś, do czego się tych praw nie posiada.

To nie jest sztuczne wywoływanie kontrowersji. To jest kontrowersyjne.

Przedmiotem umowy są wszystkie określone w niej świadczenia. W tym „prawo do wizerunku obrazu”, czyli coś, czego nie ma.

Moim zdaniem zasadne jest pytanie po co zdecydowano się objąć umową to nieistniejące prawo.

W jaki sposób art. 4 doprecyzowuje przedmiot w art. 1? I co z art. 4 jest świadczeniem (pomijając kwestie podziału zysku), biorąc pod uwagę, że dotyczy on jednostronnego rozporządzenia prawem przez fundację?

Biorąc pod uwagę, że nie można przenieść na drugą stronę więcej prawa niż się samemu ma, art. 4 pkt. 1 ust. a jest pustym zapisem. Można się kłócić, czy właściwe było jego umieszczenie, ale sztuczne tworzenie kontrowersji o pojedynczy ustęp składający się z dwóch słów jest cokolwiek przesadną reakcją.

Czyli zgadzamy się, że postanowienie 4.1.a umowy jest pusty (zapisy to są w testamentach).

Tym bardziej jestem ciekaw odpowiedzi na zadane przeze mnie wcześniej pytanie.

Fakt, zapisy są w testamentach. Mam na myśli postanowienia umowne.

Najprawdopodbniejsza odpowiedź to najzwyklejsze niedopatrzenie. Ludzie popełniają błędy, część życia.

No to się wszyscy pośmialiśmy. A teraz warto by się zastanowić na poważnie.

Warto przy tej okazji tego „niedopatrzenia” przypomnieć zeszłoroczne pismo rzecznika MKiDN w tej sprawie (podkr. moje):

„Kwota 1 mln zł, jaką otrzyma Fundacja od Wawelu nie wynika jedynie z udostępnienia przez Fundację obrazu, ale także z praw do wykorzystania przez Wawel wizerunku obrazu, wykorzystania znaku słownego »Dama z gronostajem«, (…)

Zastanawiał się nad tym wcześniej dwa tygodnie. Kłamał?

Umowa nie precyzuje jaka część pieniędzy jest należna za konkretne zapisane w niej elementy transakcji. Dla przykładu możemy założyć, że po równo: to daje za, nie posiadane przez Fundację xx. Czartoryskich, prawa wyłączne 400 000 zł. Jak dla mnie za coś czego nie ma to ciągle dość drogo. Zwłaszcza, że są to pieniądze publiczne.
Tłumaczenie że postanowienie 4.1 a umowy znalazło się tam przez zwykłe niedopatrzenie wydaje się też nieco naciągane – jest powtórzone w punkcie 5 umowy. Ponadto dlaczego niecałe trzy tygodnie później Fundacja xx. Czartoryskich postanowiła jednak zarejestrować znak słowny „Dama z gronostajem”, jeśli tylko przez niedopatrzenie umieściła takie postanowienie w umowie?
Co więcej znak słowny „Fundacja xx. czartoryskich” też został zgłoszony do ochrony w Urzędzie Patentowym dopiero 24.05.2012.